Schrijvers zijn geen acteurs. Acteurs nemen met een hooghartige blik de tijd voor een fotosessie op een rode loper, blijven graag bij de camera’s hangen, en zuigen alle aandacht op als een spons. Schrijvers staan eerder plichtsgetrouw voor de camera’s, lijken er vaak niet zo’n zin in te hebben om te moeten blijven staan. Ze willen naar binnen, waar de warmte van de Stadsschouwburg hen welkom heet.
Gelukkig voor veel schrijvers is hun gezicht niet zo bekend dat alle fotografen hen herkennen. Wie wel kennis van zaken heeft, weet vrijwel elke auteur uit de levende, lopende boekenkast te pikken. Carolina Trujillo was verbaasd dat ik haar spotte, Ingmar Heytze was opgetogen, en Allard Schröder had het niet in de gaten. Ik riep ook de namen van Joost van Casteren en Remco Campert, maar zij haastten zich naar binnen. Thomas Rosenboom zwaaide me toe vanaf de rode loper.
Halverwege de optocht was daar het moment suprème: de Koning der Letteren en zijn Kroonprins arriveerden per limousine. Harry Mulisch, vergezeld van zijn uitgever en vriend Robbert Ammerlaan en Joost Zwagerman, schrijver van het Boekenweekgeschenk, begonnen aan hun voetje-voor-voetje-wandeling. Hielden halt voor fotocamera’s en imposante microfoons, geduldig en vriendelijk vragen beantwoordend.
Het hoofdprogramma van het Boekenbal 2010 vond plaats in de Grote Zaal. Adriaan van Dis, Marjolein Februari, Ramsey Nasr met een begeleidende cellist en Midas Dekkers vermaakten het publiek ruim een uur lang met columns, gedichten en toespraken. Daarna begon het daadwerkelijke bal. Opnieuw dook geregeld een cameraploeg op, gewapend met een lijstje schrijvers dat het moest interviewen. De Grote Zaal werd een dansvloer, bevolkt door de jongere generaties (ik herkende Rosa Timmer), terwijl de oudere generaties in de foyers en hallen gesprekken voerden. Hugo Brandt Corstius en dochter Aaf, even verderop Thomas Rosenboom. Boven nog een dansvloer, en op de trappen minder bekende, maar net zulke goede schrijvers: Christophe Vekeman, Alexis de Roode, Floortje Westerveld, Yasmine Allas. Boven in een rustiger zaaltje zat Harry Mulisch intussen aan een glas rode wijn. Het is pas feest als Harry is geweest – het wás dus feest, kortom, en bijzonder geslaagd zelfs.
CPNB, hartelijk dank namens de Boekenkrant!
