‘Naderende storm ontstond uit een kristalhelder beeld. Ik was een jaar lang op trektocht door Australië, met mijn man en kinderen. Middenin de woestijn zag ik een verlaten dreumes voor me. Het immense contrast tussen de levenloze, harde, meedogenloze woestijn en een kwetsbaar, jong kind trof me. Ik schreef het direct op in mijn dagboek, met ‘ROMAN’ in grote kapitalen ernaast. Vier jaar later werd het dit boek.’
Een belangrijk deel van het boek beschrijft de zoektocht van Storm naar haar moeder. Is haar doel, het krijgen van antwoorden op haar vragen, het enige dat telt?
‘Natuurlijk wil ze antwoorden, maar juist de tocht geeft haar kracht om de antwoorden onder ogen te komen. De woestijn die ze doorkruist, een moeilijk toegankelijk gebied, staat symbool voor de mysterieuze tocht naar de onderwereld uit de Oudgriekse mythologie: er wacht een monster waarmee we worden geconfronteerd, maar daarmee wacht ons ook een confrontatie met onszelf. Storms verhaal vertoont een gelijkenis met het klassieke heldenepos: een zwervende held die angst moet overwinnen, een monster moet doden, waardoor zijn karakter verandert en verrijkt en zijn oude wonden dichten.’
Naast die karakterontwikkeling van Storm maakt u in Naderende storm duidelijk hoe krachtig woorden kunnen zijn.
‘Woorden blijven je bij, en zelfs als je woorden zélf bent vergeten – of deze zijn ingehaald –, werkt de invloed ervan nog lang door. In Naderende storm is Storm zo bang voor de kracht van woorden, dat ze niet kan communiceren met haar partner Max. En de woorden die haar in de veronderstelling hielden dat haar moeder overleed bij haar geboorte houden haar krachtig in hun greep, ook al zijn ze onjuist bewezen door een foto. Sterker nog: de gelogen woorden geven Storm een ongekende kracht om op zoek te gaan naar de waarheid. De leugen, en het gewicht dat dit op Storms schouders legt, is ook belangrijk in dit boek.’
Over de kracht van woorden schrijft u op uw website: ‘Ze kunnen, meer nog dan daden, mensen intimideren, pijn doen, angst aanjagen, veranderen, verliefd maken.’
‘Woorden zijn vaak bedoeld als een positief geschenk, maar kunnen ook dan een zeer negatieve uitwerking hebben. Toen ik nog kind was, kon ik bang zijn voor woorden. Ze maakten me stil en angstig. Tijdens het schrijven van Naderende storm zocht ik de grenzen op die ik mezelf daardoor had opgelegd. De strijd met woorden die Storm voert, voerde ik zelf dus ook. En net als Storm merk ik dat de tocht ergens naartoe – in mijn geval: het schrijven – me veel over mezelf leert.’
U begon op jonge leeftijd met schrijven. Kennelijk maakten woorden u niet alleen maar bang.
‘Mijn ouders waren strenge Baptisten, ik kon daardoor mijn creativiteit niet kwijt: we hadden nauwelijks muziek in huis, ik mocht niet dansen, en er waren geen boeken. Woorden en verhalen waren magisch: ze gaven me de mogelijkheid om tijdelijk uit mijn eigen leven te ontsnappen en iedereen te zijn die ik wilde zijn – ik hoefde enkel een verhaal te lezen of te schrijven om een bepaald, ander, persoon te zijn. De kracht van woorden, waarmee ik mijn fantasie kon benoemen, fascineerde me als kind en maakte me de schrijfster die ik nu ben.’
Rosie Dub, Naderende storm, Uitgeverij De Kern, ISBN 978 90 325 1160 9 (€ 17,95)
