De meningen over Kazuo Ishiguro’s nieuwe boek The Buried Giant zijn verdeeld. Een van de grootste schrijfsters in het sciencefiction-genre, Ursula K. Le Guin, beschuldigd Ishiguro er zelfs van dat hij het fantasy-genre ‘veracht’.
In The Buried Giant, Vergeten Reus in het Nederlands, wordt het echtpaar Axl en Beatrice gevolgd op hun reis om hun verloren zoon te vinden. Na Ishiguro’s succes met onder andere Remains of the Day en Never Let Me Go, publiceerde Ishiguro tien jaar lang geen boek. Veel critici en lezers waren sceptisch toen ze hoorden dat het langverwachte nieuwe verhaal zich zou afspelen in semi-mythisch Groot-Brittannië en dat het verhaal ogres, elven en draken zou bevatten; een compleet nieuw concept voor Ishiguro. Ishiguro zelf was bang dat lezers het boek zouden bestempelen als fantasy, terwijl zijn bedoeling is om de grenzen van genres te overstijgen.
Ursula K. Le Guin bekritiseert Ishiguro’s manier van schrijven binnen het fantasy-genre. Volgens haar was Ishiguro zo bang om met het fantasy-genre geïdentificeerd te worden dat zijn verachting voor het genre naar voren komt. Le Guin omschrijft haar leeservaring als ‘pijnlijk’. Ishiguro reageerde hierop dat Le Guin recht heeft op haar mening, maar dat ze het bij het verkeerde eind heeft. Als het aan hem ligt, dan staat hij aan de kant van de ogres en de elven. Ook vertelt Ishiguro dat hij juist heel bewust voor een fantasy-setting heeft gekozen. Het voorzag hem van een neutrale omgeving waarin hij de ideeën kon verkennen over collectief geheugen en de genezing en vergetelheid van een samenleving. Ook had Ishiguro Bosnië, Amerika, Japan en Frankrijk overwogen als setting voor het boek, maar deze historische scenario’s zouden het verhaal een politieke connotatie geven; Ishiguro wil zich juist niet binden aan één plek, maar een universele boodschap overbrengen.
Bron: theguardian.com
