Door Evi Husson
De vergeten tombe speelt zich, net als Het verloren labyrint, af in Frankrijk. Waarom Frankrijk?
‘Achttien jaar geleden kochten mijn man en ik een huis in Carcassonne. Ik werd meteen verliefd op de geschiedenis, het landschap en de oude bossen van de regio. Hoe meer ik me erin verdiepte, hoe meer die oude bossen aan me trokken. Het is een landschap van verbeelding.’
De vergeten tombe speelt zich af in de 19e eeuw en in het heden. In Het verloren labyrint wisselde je af tussen de Middeleeuwen en het nu. Waarom steeds twee tijdsperiodes?
‘In een latere periode kun je terugblikken op vroeger, op de handelingen van personen en wat daarvan nu de gevolgen zijn. Je hoeft ook niet met flashbacks te werken, alles gebeurt gewoon. Zowel in het verleden als in het heden leven de personages op deze manier echt. Het is prettig om zo te schrijven.’
Ben je bij De vergeten tombe anders te werk gegaan dan bij je vorige boek?
‘Het grote verschil met Het verloren labyrint is dat ik voor De vergeten tombe tijdens de research ook 19e eeuwse romans in zowel het Frans als het Engels kon lezen net als kranten uit die tijd. Ik hoefde me dus niet te beperken tot het lezen van historische naslagwerken, maar kon me – door die authentieke, eigentijdse teksten – volledig inleven in het leven in de 19e eeuw.’
Meredith is een rationeel iemand, maar toch laat ze tarotkaarten leggen. Dat lijkt ongewoon.
‘Meredith is nieuwsgierig, ze is – net als ik – geïnteresseerd in de kracht van symbolen. Veel mensen geloven niet in tarotkaarten maar zijn er wel door geïntrigeerd, of ze zijn er zelfs bang voor.
Meredith zou in haar eigen vertrouwde omgeving nooit kaarten laten leggen, maar ze is in Parijs, op zoek naar sporen van haar familie. Ze is emotioneel en ziet bij toeval zichzelf in een kaart op een flyer staan. Deze omstandigheden brengen haar ertoe om een tarotlegging te doen.’
Meredith schrijft een biografie van Debussy en doet hiervoor research. Lijkt zij hierin op jou?
‘Meredith wil de sfeer opsnuiven van plaatsen waar Debussy is geweest. Ze wil zien om te begrijpen, maar daarnaast brengt haar onderzoekswerk haar weer op nieuwe ideeën of stuit ze op vondsten waardoor ze haar oorspronkelijke ideeën weer moet loslaten. Dit is bij mij ook zo. Debussy zou aanvankelijk een veel grotere rol krijgen in het boek, maar uiteindelijk heb ik daarvan afgezien omdat het niet goed aanvoelde. Hij zou dan een leven leiden dat niet het zijne is.’
In haar zoektocht stuit Meredith op onverwachte dingen, is dat bij jouw research ook gebeurd?
‘Ja, ik kwam erachter dat Baudelaire Engels heeft geleerd om Edgar Allen Poe in het Frans te kunnen vertalen en het is nu net die vertaling die E.A. Poe zo bekend maakt in Frankrijk. Debussy werd dan weer geïnspireerd door E.A. Poe om een opera te maken, gebaseerd op het verhaal “Fall of the House of Usher” . En dat laatste heb ik dan weer verwerkt in De vergeten tombe.’
Componist Claude Debussy duikt regelmatig op in De vergeten tombe. Wat betekent muziek voor jou?
‘Muziek is voor mij een universele taal die iedereen begrijpt. Als ik het bijvoorbeeld heb over ‘Au claire de la lune’, dan weet iemand anders precies wat ik bedoel. Dat is de kracht van muziek. Je kunt het buiten de context plaatsen. Met taal is dat anders. Als je nu een Frans boek uit 1880 leest, staat die tekst ver van je af. De tekst is gedateerd en de taal is niet je moedertaal, dus minder vertrouwd. Muziek staat boven taal, land of geschiedenis. Die kracht van muziek intrigeert me.’
Toch overheerst muziek niet in De vergeten tombe.
‘In een boek probeer ik ideeën kleur en diepte te geven, maar ik wil de lezer niet overstelpen. Mocht er meer muziek in De vergeten tombe zitten, dan zou het verhaal misschien minder vaart krijgen. De lezer mag zich niet verliezen in details.’
Meredith en Leonie (De vergeten tombe), Alice en Alaïse (Het verloren labyrint) allemaal vrouwen in een hoofdrol, toeval?
‘Ik kies de vrouwen niet, zij kiezen mij. Ik houd van zoektochten, mysteries en uitdagingen en van slimme onafhankelijke vrouwen. In de maatschappij draait het bij meisjes die volwassen worden al te vaak om uiterlijk, gezondheid en mannen. Een onafhankelijke slimme vrouw in de hoofdrol, waarbij het niet meteen om liefde gaat, moet kunnen. Er zijn al genoeg helden, maar voor heldinnen is er nog meer dan ruimte genoeg.’
Kate Mosse, De vergeten tombe, Uitgeverij Unieboek, ISBN 978 90 475 0293 7 (€ 19,95)
