De club zat vol zakenlieden, mannen met vrienden, mannen alleen en enkele stellen die op zoek waren naar een pikante noot in hun seksleven.
Er kwamen twee mannen binnen. Ze waren in het pak. Ze hadden hun das afgedaan en de bovenste knoopjes van hun overhemd los gedaan. Ze maakten een opgewonden indruk en waren luidruchtig, en het was duidelijk dat ze elders al iets hadden gedronken.
‘Hé, hé… Moet je kijken. Een agente van politie. Dag, agente van politie, hoe is het met je?’
‘Uitstekend. En met u?’
‘Beter dan ooit,’ luidde het antwoord van de man die duidelijk op de versiertoer was.
De andere, die niet meer zo heel vast op zijn benen stond, wees van heel dichtbij op Frankies borst. Hij raakte haar bijna aan.
‘Draag je een kogelvrij vest?’
‘Heren, een stapje naar achteren, alstublieft.’
‘Ooo… Hé. Nou goed, agent. Goed.’ Hij stak zijn handen op en hield ze bij de polsen tegen elkaar. ‘Arresteer me maar.’
Het volgende moment schaterden ze het uit. De grapjas die het dichtst bij Frankie stond, voldeed niet aan haar verzoek. Hij leek het soort man dat de hele week orders incasseert. In het weekend bezatte hij zich en deelde zelf bevelen uit. Ooit had de een of andere agent iets gedaan wat hem in het verkeerde keelgat was geschoten, en nu was het aan Frankie om ’s mans resterende ergernis te incasseren.
Ze keek hem strak en doordringend aan.
‘Eigenlijk ben je best een schatje. Misschien heb ik wel iets met vrouwen in uniform.’
In een oogwenk had ze haar knuppel van de ring aan haar gordel getrokken. Ze greep hem stevig vast en nam een agressieve houding aan. Het wapen van glanzend gepolijst kersenhout was van haar vader geweest, die het weer van zíjn vader had gekregen.
Het sorteerde het gewenste effect. Als de grapjas nog één centimeter dichterbij kwam, zou ze de knuppel in het zachte plekje onder zijn ribbenkast prikken.
Hij maakte een gebaar alsof hij de knuppel wilde pakken.
‘Ik heb u gevraagd een stapje naar achteren te doen, meneer.’
Ze bleef hem strak aankijken terwijl hij aarzelend een stapje achteruit week en zijn bier van de bar pakte. ‘Kom op, we smeren hem,’ zei hij tegen zijn maat, en ze liepen door naar het toneel.
Voor hij weg was hoorde ze hem nog zachtjes ‘Kreng’ zeggen.
Frankie pakte haar cola en probeerde niet te lachen.
Meerdere klanten namen haar onzeker op. De manager zette zijn voet van de sport van de barkruk op de grond en wilde opstaan, maar juist op dat moment kwam een jonge, knappe vrouw op een holletje de club binnen.
Dianne Emley, De eerste snee, Uitgeverij The House of Books, ISBN 978 90 443 1735 0 (€ 16,90)
