Valentina kijkt op haar slapende geliefde neer. Theo ligt op zijn buik, met zijn hoofd van haar weggedraaid. Ze vraagt zich af waar zijn dromen hem heen voeren. Ze vraagt zich af of hij straks wakker wordt met het spoor van haar aanraking nog in gedachten. Vannacht wilde ze hem zo graag laten klaarkomen, terwijl ze zelf vreemd genoeg niet verlangde naar een orgasme. Dat is normaal gesproken niets voor haar. Zo kent ze zichzelf niet, denkt ze. Zelfs op dit moment dringt ze niet aan op ochtendseks. Dooft de passie op een bepaald moment langzaam uit? Als de seksuele aantrekkingskracht tussen Theo en haar verdwijnt, blijft er dan iets over? Vreemden voordat ze elkaar ontmoetten, en vreemden na afloop. Is het tijd om het af te kappen? Nee, nog niet, klinkt het smekend in haar hoofd, en ze probeert haar onrust weg te slikken. Het is nergens voor nodig om in paniek te raken. Dat hele samenwonen is gewoon zo nieuw voor haar.
Ze heeft haar appartement nooit eerder met iemand gedeeld, niet sinds het vertrek van haar moeder. Het brengt haar nog steeds van haar stuk hoe makkelijk alles op zijn plek viel met het intrekken van Theo. Ze weet waarom ze het hem heeft gevraagd. Het was een reflex op haar moeders waarschuwing. Gebruikt hij haar? Instinctief laat ze die gedachte varen. Hij accepteerde haar aanbod heel aarzelend en vroeg haar keer op keer of ze het wel zeker wist. Hij heeft inderdaad iets ongewoons. Hij heeft haar al op haar slechtst gezien, maar is gebleven.
Valentina draait de punt van het laken om haar vinger en trekt het strak. Een ring van wit katoen die in haar huid snijdt, die haar op haar lip doet bijten. Het komt omdat hij niets voor lief neemt, denkt ze. Ondanks zijn luxeleven probeert hij het haar onophoudelijk naar de zin te maken. Ze gaat weer liggen. Glimlachend naar het plafond bestudeert ze een voor een de glimmende kristallen van haar kroonluchter, mijmerend over afgelopen nacht. Onzeker haalt ze haar tong langs haar lippen. Ze proeft hem nog. Terwijl ze terugdenkt aan de manier waarop ze hem met haar mond liefkoosde, koestert ze de zilte smaak van haar geliefde. Ze dreef hem tot het uiterste en hield vol ondanks zijn smeekbede om bij haar naar binnen te gaan. Ze stond het niet toe. Ze wilde dat alles om hem draaide. Dus ze ging door: ze likte hem, tergde hem met haar tanden, liet haar tong langs zijn volle lengte spelen en klemde zijn fluwelen erectie stevig tussen haar lippen. Ze snakte ernaar om zijn overgave te voelen in haar mond. Zijn kwetsbaarheid, en haar macht, terwijl ze hem over het randje duwde. En toen Theo haar naam uitschreeuwde, scheerde er een steekvlam langs haar hart die haar tegelijkertijd verwarmde en verbrandde. Ze kreeg een dubbelzinnig gevoel van angst en bevrediging. Hoe was dat mogelijk? Ze houdt er helemaal niet van als haar minnaars beginnen te praten, laat staan schreeuwen. Ze eist altijd stilte tijdens het vrijen. Ze heeft een hekel aan valse liefdesverklaringen die opwellen in de hitte van de passie. Maar Theo riep haar aan, en ondanks haar weloverwogen afkeur weerklonk er diep vanbinnen een echo.
Evie Blake, Valentina en de donkere kamer, Uitgeverij The House of Books, ISBN 978 90 443 3849 2 (€ 15,00)
Dit artikel is eerder verschenen in de Boekenkrant editie
van februari 2013.
