Onze ouderen in een verpleeghuis plaatsen is voor velen een onderdeel van het leven. Een opa, oma, tante, oom die steeds minder voor zichzelf kan zorgen, moeten we zeker niet aan hun lot over laten. Maar wat gebeurt er nou eigenlijk in zo’n verpleeghuis? Wat doen de verpleegsters om ervoor te zorgen dat die bewoners toch nog genieten, ondanks dat ze weten dat ze daar niet zijn om beter te worden, maar als laatste stop voordat het voorbij is?
Door Jyoti Tojo
Kastanjehove van Tommie Niessen en Loes Wouterson is een heel erg komisch geschreven boek over de realiteit van een verpleegkundige, de problemen in de zorg, het tienerleven en dementie. Het verhaal begint met de hoofdpersoon Thomas die stageloopt bij het verpleeghuis Kastanjehove. Voor hij aan zijn eerste dag begint gaat hij naar het graf van zijn opa om met hem te praten. Later in dit verhaal ontwikkelt dit mooie begin zich verder en is Thomas’ opa een soort mentor in zijn hoofd om hem te helpen. Op zijn eerste dag in het verpleeghuis ontmoet Thomas Joop en Jannie, bij wie hij zich meteen al enorm comfortabel voelt. Door het boek heen wordt hun band en loyaliteit steeds sterker en valt hij vaker op hen terug, en zij op hem, als het even tegenzit.
Het boek confronteert je met alle problemen van de verpleegsters, maar ook van de bewoners. Terwijl de bewoners vechten om gehoord te worden, betrokken te zijn en hun mening te delen over de verhuizing tijdens de verbouwing van het tehuis, willen de verpleegsters alleen maar begrip voor het werk, dat de aandacht eerst naar de bewoners toegaat en de overuren die gemaakt worden door het tekort aan mensen opgelost wordt. Ook zij hebben hun mening over de verhuizing en gaan net als de bewoners het gevecht aan. Voor Thomas is dit allemaal een volledig nieuwe ervaring. Eentje waarbij hij onopgemerkt zijn gevoel opvolgt, en het advies van zijn moeder, wat hem langzamerhand ook een belangrijke rol bij Kastanjehove geeft. Zijn idee heeft het probleem van de bewoners met de verhuizing opgelost, het familieprobleem van de directeur en heeft voor een fijnere sfeer onder de medewerkers gezorgd. Zonder dat hij zeker was over deze opleiding en heel vaak eraan had gedacht om ermee te stoppen omdat hij twijfelde of dit wel was wat hij wilde doen, brengen situaties hem door het verhaal heen stap voor stap duidelijkheid over waar hij hoort en wat hij kan.
Ondanks dat het boek niet veel hoogtepunten bevat, leest Kastanjehove heel soepel weg. De schrijfstijl van de auteurs en de humor die ze daarin aanbrengen, zorgt voor een luchtig soort leesplezier. Ook geeft het boek een steuntje in de rug aan ieder die even niet weet wat hij moet in het leven. Want, zoals Thomas’ opa zegt: ‘We worden niet allemaal brandweerman of politieagent of straaljagerpiloot. En dat hoeft ook niet. Er zijn meer helden. Je moet ze alleen leren zien. Jij komt er wel.’
Boekgegevens
Tommie Niessen en Loes Wouterson, Kastanjehove, Uitgeverij Ambo|Anthos, 272 pagina’s (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2021.
Benieuw geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
