Zo kan het ook
Roos Vis Gum: Mik houdt van tekenen. Hij is er gek op, leeft zich uit met potloden en papier al sinds hij twee is. Maar nu gaat hij naar groep drie. Dat verandert alles; niet geheel ten goede.
Juffrouw Bulstronk eh juf Stop is hier de baas. Ze gaat de kinderen in haar klas schrijven leren. Daar weet ze alles van. Van lezen, letters en komma’s ook trouwens, maar eerst moeten de kinderen de rare streepjes die ze op het bord zet, namaken. Dat heet schrijven.
Mik begint daar vrolijk aan, net zoals aan zijn tekeningen. Hij vraagt aan de juf om een rood potlood, maar dat mag niet. Een groen potlood ook niet. De juf fronst naar hem en zegt: ‘De hele klas krijgt grijs, jij ook.’
Zo trapt dit slim opgezette boek af. Het laat zien hoe een kind zelf zijn of haar eigen talenten ontwikkelt, en dat die talenten niet altijd overeenkomen met de basisbeginselen die op school moeten worden geleerd.
In dit geval botst de grenzeloze creativiteit van Mik met de starre spellingsregels van school. Hij kan zijn echte talent hier niet inzetten. Om dat te onderstrepen krijgt hij een grijs potlood in plaats van het rode (of groene, of gele) dat hij thuis heeft.
Het verhaal neemt letterlijk een vlucht als de fantasie zich niet meer laat wegdrukken. Dat heeft een prachtig effect op juf Stop en ook op de rest van de klas. Onze starre juf laat dat natuurlijk niet over haar kant gaan. De machtsstrijd intensiveert en escaleert. Of dat goed afloopt en voor wie, mag u zelf ontdekken.
Roos Vis Gum is een mooi sterk verhaal met zo mogelijk nog mooiere tekeningen van Milou Trouwborst. Die tekeningen zijn uiteraard wél kleurrijk. En beweeglijk. Vrolijke kinderen in allerlei tinten bevolken de pagina’s, en het is zelfs niet uitgesloten dat de verstarde juffrouw Mok daar iets van mee krijgt.
Leesfragment
Voor het eerst gepubliciteerd op Boekenkrant.com
Laat hier je reactie achter: